၁၈ ရာစု အနုပညာထွန်းကားမှု အထွတ်ထိပ်ကိုရောက်နေတဲ့ခေတ်မှာ အင်ဒိုစတန်တစ်ခွင်မှာ ဒိတ်ဒိတ်ကြဲကျော်ကြားတဲ့ ကချေသည်တစ်ယောက်ရှိပါသတဲ့။ သူ့ရဲ့နာမည်ကတော့ ဖူလ်ဝမ်တီပါ။ ဖူလ်ဝမ်တီကို လက်တွေ့မြင်ဖူးတဲ့သူမရှိပေမဲ့ သူ့ရဲ့ဟိုးလေးတကျော် ဂုဏ်သတင်းတွေနဲ့အတူ အနုပညာကို ကိုးကွယ်ပြီး တော်ရုံဖျော်ဖြေဖိုခေါ်လို့မရတာကလည်း ဖူလ်ဝမ်တီကို လူတွေအကြားမှာ ပိုပြီးတော့ ရေပန်းစားစေတာပေါ့လေ။ ဘာဖြစ်လိုလဲဆိုတော့ လူတွေက မရနိုင်တဲ့မနွမ်းပန်းကိုမှ လှမ်းဆွတ်ချင်ကြတာ သဘာဝဖြစ်နေတဲ့အတွက်ကြောင့်ပါပဲ။
ဒါပေမဲ့ ဖူလ်ဝမ်တီကလည်း ခေသူတော့မဟုတ် ၊ ဒေလီဧကရာဇ်မင်းရဲ့ ချီးမြှောက်မှုကိုတောင်မှ ငြင်းဆန်ဝံ့တဲ့သူမျိုး ၊ အနုပညာရဲ့တန်ဖိုးကို ထိပါးတယ်ထင်ရင် ရှင်ဘုရင်ကိုတောင် ချွင်းချက်ထားမဲ့သူမျိုးမဟုတ်ပါဘူး။
ဒီလိုနဲ့ ဖူလ်ဝမ်တီတစ်ယောက် ပက်ရှ်ဝါတိုင်း ပူနဲကိုလာပြီးတော့ ဖျော်ဖြေဖို့ လာရောက်ဖိတ်ခေါ်မှုနဲ့အတူ ပူနဲကို ရောက်လာချိန်မှာတော့ နေရာတိုင်းက
ပုရိသတိုရဲ့ ပါးစပ်ဖျားမှာ ဖူလ်ဝမ်တီဆိုတဲ့နာမည်က ပျံ့လွင့်နေတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ရုတ်တရက် ရှာစထရီဆိုတဲ့သူ ရောက်လာချိန်မှာ ပြည်သူတွေရဲ့အာရုံက ဖူလ်ဝမ်တီဆီကနေ ရှာစထရီဆိုသူဆီ ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲသွားခြင်းနဲ့အတူ
ဒီရှာစထရီအပေါ် သူ့ရဲ့စိတ်ဝင်စားမှုတွေ တိုးလာချိန်မှာတော့…