မိဘဆိုတာ သားသမီးတွေအတွက် ပထမဆုံး ဆုံတွေ့ရတဲ့ အရေးအပါဆုံးသူတွေပဲဖြစ်ပါတယ်။ မိဘက သားသမီးတွေရဲ့ ခံစားချက်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ဘာဖြစ်ရမယ်၊ ညာဖြစ်ရမယ်ဆိုတဲ့တာဝန်တွေ ပခုံးပေါ် အတင်းတင်ပေးတဲ့အခါ ကလေးတွေက မနိုင်ဝန်ထမ်းရသလိုဖြစ်ပြီး မိဘနဲ့ တဖြည်းဖြည်း ဝေးကွာသွားတတ်ကြပါတယ်ဗျ။ အီရှန်ဟာ သာမန်ကလေးတွေ အလွယ်တကူလုပ်နိုင်တဲ့ စာရေး၊ စာဖတ်ကိစ္စမျိုးကို ဘယ်လောက် ကြိုးစားကြိုးစား လိုက်မလုပ်နိုင်တဲ့ ၈ နှစ်အရွယ် ကလေးတစ်ယောက်ပါ။ သာမန်ကိစ္စတွေကို ခက်ခက်ခဲခဲလုပ်နေရပေမဲ့ အီရှန်ဟာ ပုံဆွဲရာမှာတော့ ထူးချွန်တဲ့သူပဲဖြစ်ပါတယ်။ ကြက်တူရွေးလို အလွတ်ကျက်နိုင်မှ တော်တယ်၊ ထက်တယ်လို့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အီရှန်ဟာ အားကိုးစရာမရှိဘဲ တစ်ယောက်တည်း ရုန်းကန်နေရပါတယ်။ တစ်နေ့မှာတော့ စိတ်ဓာတ်ကျနေတဲ့ အီရှန့်ကို ကျောင်းပြောင်းလာတဲ့ ဆရာတစ်ယောက်က ရှာတွေ့သွားပြီး အားလုံးရဲ့အမြင်တွေကို ပြောင်းလဲပစ်ဖို့ ကြိုးစားပါတော့တယ်။
ဒီရုပ်ရှင်ဟာ ဆိုရင် 2007 ခုနှစ်က ထွက်ရှိခဲ့တာဖြစ်ပြီး မင်းသားကြီး အမီရာခန်းက ကျောင်းဆရာနေရာကနေ ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ထားပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီရုပ်ရှင်ရဲ့အသက်ကတော့ အီရှန်နေရာကနေ သရုပ်ဆောင်တဲ့ ကလေးသရုပ်ဆောင် ဒါရှာဆာဖာရီလို့ ပြောလို့ရပါတယ်ဗျ။ တလွဲဖြစ်နေတဲ့ လူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ရုန်းကန်နေရတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်အဖြစ် ဇာတ်ကောင်နေရာမှာ အသက်ဝင်လှတဲ့အတွက် credit ထိုးတဲ့နေရာမှာတောင် မင်းသားကြီး အမီရာခန်းထက် အရင် ဒါရှာ့ရဲ့ နာမည်ကို ထိုးထားခဲ့ပါတယ်ဗျ။ ဒီရုပ်ရှင်ဟာဆိုရင် မိဘတွေ၊ ဆရာတွေရဲ့ လွဲမှားတတ်တဲ့ သွန်သင်မှုတွေကို ထောက်ပြထားပြီး ဇာတ်လမ်းဇာတ်ကွက်၊ သရုပ်ဆောင် အကုန်လုံးက အင်မတန်ကောင်းတဲ့အတွက် ခံစားလွယ်တတ်သူတွေ သေချာပေါက် မျက်ရည်ကျပြီးကြည့်ရမယ့် ရုပ်ရှင်ကြီးတစ်ခုပဲဖြစ်ပါတယ်ဗျ…။
Source – Shwe Pann Thee